Hallo allemaal,

Deel twee van mijn verhaal.

De tijd zit er hier echt al bijna op! Vrijdag vertrekken we hier namelijk al. Het is allemaal alweer bijna voorbij op dit project en kan het eigenlijk nogsteeds niet geloven. Wel hebben we echt ontzettend veel kunnen doen hier! En daar zijn we echt super trots op. Dit hadden we zeker echt nooit verwacht!

Ons grootste/ belangrijkste project was wel de corngrinder (mais maler). Hier hebben we een groot bedrag voor gespaard en ook dankzij jullie hulp kunnen kopen. Super bedankt voor de donaties ?!

Deze corngrinder zal het weeshuis veel goed doen, aangezien ze hiermee eigen inkomsten verdienen en alles in stand kunnen houden. Vooral het kopen van eten is erg belangrijk. We zijn dus super blij dat we dit waar hebben kunnen maken :). De corngrinder hebben we geplaatst in het 'centrum' van het dorpje bijna. Hier is het dus best druk en het is dictbij de bar en familiehuis geplaatst, ook erg handig. Dit huisje hebben we kunnen overkopen, hierdoor bespaarde we dus erg veel tijd en kunnen we eerder starten! De grond en de muren zijn ook gepleisterd en de tanks zijn geplaatst en gemaakt. We kunnen dus snel starten!

Een ander project waar we echt super blij mee zijn wat we hier hebben kunnen doen, is het zorgen voor de bedden en de badkamers. Deze kinderen hebben altijd op de grond geslapen, je wil niet weten hoe blij de kinderen waren dat ze een bed kregen. En ja, allemaal een eigen!! De bedden zijn van staal, hierdoor zullen ze een stuk langer meegaan. We hebben de bedden laten spuiten en de matrassen gehaald! :) De kinderen kunnen nu heerlijk slapen, in hun eigen zachte bedje.

Ook zijn de badkamers af. Eerst gebruikte ze ons badhokje maar het is toch wel erg handig dat ze nu hun eigen hebben! Ook qua hygiëne is het nu een stuk beter. Er zijn 2 badkamers, 1 voor de jongens en 1 voor de meisjes. Er staat een wc in en een plek om te douchen. Hopelijk leren ze wel over een tijdje de wc te gebruiken. Nu plassen ze namelijk meestal op de grond bij het putje en poepen zaan de andere kant van de weg, voor ons huis. Maar goed, komt nog wel haha;).

Toen het huis leefbaar en veilig was hebben we besloten om de kinderen in de weekenden hier heen te brengen. Aangezien ze naar een ander dorp worden gebracht, hebben we besloten om te beginnen met alleen de weekenden. Zo kunnen ze langzaam wennen aan het feit dat ze hier heen gaan. Na een aantal weekenden hier te zijn geweest worden ze definitief over geplaatst. Helaas was dit nog niet mogelijk om alle kinderen te verplaatsten. De kinderen kunnen namelijk pas instromen op een nieuwe school, als het volgend semester begint. Dit nieuwe semester is na de vakantie (die start in april van 3 weken). Aangezien ze hier dus tot aan dan niet naar school kunnen, hebben we besloten om ze pas in April, wanneer de school is afgelopen, hier heen te brengen. Tot aan de vakantie kunnen de kinderen in Suluya nog enige scholing (voor zover die er is) daar volgen.

Een paar weken geleden hebben we wel al de eerste groep definitief hier naar toe gebracht. Deze kinderen gaan naargenoeg nooit naar school in Suluya. Je kunt namelijk zelf beslissen of je wel of niet naar school gaat. Deze groep van ongeveer 12 kinderen, zijn nu constant bij ons in het huis. Onze huizen staan tegenover elkaar met een gezamenlijke binnenplaats, Het is nu dus altijd een gezellige boel bij ons thuis. Wel een stuk minder/ bijna geen privacy en ze vragen soms erg veel aandacht haha. Maar zelf vind ik het wel een stuk leuker en erg gezellig dat ze er nu zijn, het is altijd gezellig en je verveelt je nooit!

Ook geven we ze soms wat scholing en proberen we ze wat Engels bij te leren. Het communiceren met de kinderen gaat steeds beter, er kan nog heel veel verbeterd worden maar ze proberen wel steeds vaker wat Engelse woordjes te zeggen en vragen. Ook zijn ze vaak erg enthousiast en vragen ze al direct wanneer ze weer les van ons krijgen. Janet en Francis hebben een whiteboard die we mogen gebruiken en we hebben aan deze kinderen allemaal een schriftje gegeven, waar we de les in konden doen.

In de weekenden dat de kinderen hier zijn geweest hebben we veel gedaan. De eerste keer dat ze hier kwamen was natuurlijk erg speciaal. We hebben alles schoon gemaakt en opgeruimd, wat al enorm veel werk was. Vervolgens hebben we het huis versierd met veel ballonnen. Ook hebben we fruit uitgedeeld en gestoepkrijt. In andere weekenden hebben we verschillende dingen gedaan zoals: verfen, kleuren, scoobidoo, loom bandjes, voetballen en nog veel meer. Ook hebben we nog een keer brood met pindakaas (sweatbread met groundnut paste) uitgedeeld. Dit was alleen niet een heel groot succes want de groundnut paste beviel niet heel erg voor iedereen haha. Sommige schaapte het er af en aten alleen het losse brood, maarja ook lekker :). Je zag goed dat de kinderen dit soort dingen niet vaak deden en/of kennen. Bij het schilderen bijvoorbeeld moesten we meerdere keren uitleggen hoe je dat moest doen. Dat je de kwast moest vast houden en dan in het verf doppen en dan mee kon verfen op je blad. Natuurlijk hadden de kinderen dit door naar elkaar te kijken enzo al super snel door. Maar als je dit aan kinderen geeft verwacht je natuurlijk dat ze weten wat ze moeten doen. Zelfs bij een normale kleurplaat zitten kinderen je echt aan te kijken wat moet ik hier nou mee haha. Ze vinden het gelukkig wel allemaal heel leuk en zijn heel enthousiast. Ze zaten daarna dan ook allemaal heel lief en stil (gebeurd niet vaak) te schilderen/ kleuren/ stoepkrijten.

Aangezien de kinderen in alle weekenden hier zijn, en wij er dan natuurlijk ook willen zijn. Hebben we besloten om nog een keer een paar dagen er tussenuit te gaan door de weeks. Wij zijn met zijn 2en, 3 dagen verder naar het noorden gerezen.

Onze eerste bestemming was erg dichtbij, ongeveer 15 min hier vandaan. Het was een soort gelijk dorpje als wulugu en werd aangeraden door het boekje van Nina. Aangezien we er zo dictbij wonen, moesten we er wel een keertje heen. In het dorpje was een greenhouse geplaatst daar waar mensen konden verblijven. De eigenaar hiervan was echt een super enthousiast en hulpzaam. Hij vertelde over wat hij allemaal deed en heeft ons veel verhalen verteld. Hij hielt zich bezig met meerdere projecten. Hij had een paar vrijwilligers en 1 van hun bleef hier voor wel 2 jaar! Ook was hij erg geïnteresseerd in wat wij hier allemaal deden en is hij een paar weken later zelfs als verassing even langs gekomen op ons project, erg leuk!

Helaas konden we hier niet de hele dag blijven en gingen we door naar ons volgende bestemming. Maar we komen zeker hier nog eens terug!

Vervolgens zijn we naar Tongo gegaan. Tongo en Bongo (hier gingen we de volgende dag heen) waren heel anders qua landschap. Het stond hier namelijk vol met allerlei stenen, rotsen en bergen. We hebben hier een tour gekregen door de rotsen. Ook zijn we naar de chiefpalace geweest (de chief is de dorphoofd). De volgende dag zijn we naar Bongo gegaan hier hebben we een soort gelijke tour gemaakt over de rotsen en daarna in een meer dichtbij gaan zwemmen! Echt super fijn in deze hitte. Na het zwemmen zijn we door gegaan naar Sirigu. Hier zijn we naar Swopa gegaan, dit is een communitie die vrouwen helpt. Ze hebben hier verschillende projecten waar vrouwen dan werken en geld kunnen verdienen. Het dorpje staat bekend om de mooie kleuren en schilderingen op de muren van de huizen. Alle muurtekeningen hebben hun eigen betekenis. We hebben gezien hoe ze dit doen en hun werkplaatsen gezien. Ook hebben we hier zelf nog een mandje (sleutelbakje) gemaakt, waar we uiteindelijk toch iets langer mee bezig waren dan dat we hadden verwacht haha. Hierna was het dus al best laat en zijn we maar weer terug naar huis gegaan.

Een paar dagen later op 6 maart was het onafhankelijkheid dag. 60th year of independence in Ghana. Het was een groot en belangrijk gebeuren. Er was een soort grote wedstrijd tussen alle scholen uit de buurt van walewale. Alle scholen gingen omstebeurd marcheren en als ze langs de jury kwamen moesten ze synchroon iets uitvoeren. Van elke school kwamen eerst de meiden en daarna de groep jongens. Aan het eind van de wedstrijd werden er prijzen uitgedeeld voor verschillende categorieën. Het vond plaats op een erg groot veld. Het was allemaal erg officieel, op het begin kwamen de belangrijke mensen in de auto's over het veld. Ook was er een jury en allemaal militairen, die constant in de hitte stil moesten staan. Er zijn zelfs 2 soldaten flauw gevallen!

In ons eigen dorpje zijn we nog naar de moskee gegaan. Het was een erg mooie maar ook best ingewikkelde moskee. Overal was het best laag en er waren kleine gangpaden en dunne trappen, en een best heet aan je voeten doordat veel ook buiten was. Wel was het erg leuk om te zien en is de eigenaar van de moskee ook zelfs nog later een keer op bezoek gekomen bij ons weeshuis. Super lief!

Later zijn we nog een keer naar Karimenga gegaan en hebben we daar op het dak geslapen! Was echt super mooi. Ook hadden we spullen meegenomen om pannenkoeken te bakken. Super lekker en het bleek ook nationale pannenkoeken dag te zijn!

De laatste 2 weken hebben we nog erg veel gedaan en alle laatste dingen geregeld! Bijna alle dingen die nog moesten gebeuren zijn gelukt en daar zijn we super blij mee! We zijn vaak naar andere dorpjes gegaan om laatste spullen te kopen. Ook zorgde onze huismoeder, Janet, er goed voor dat alles een beetje opschoot. Dat de werkers kwamen etc. Dit was erg fijn, want anders kunnen dingen hier ook wel erg langzaam gaan. Janet wou zelf ook graag dat wij alle eindresultaten nog konden zien! :)

Zo zijn de badkamers afgemaakt, de ramen, de fans en hebben we de bedden met matrassen nog in alle kamers kunnen zetten gespoten en helemaal af zijn ze! Ook zijn we druk bezig geweest met ons goodbye party. Aangezien we hier heel veel hebben kunnen doen, het hele huis af is, alle kinderen nu kunnen komen en het onze laatste avond is, moest er natuurlijk wel een goed feestje komen! En dit is zeker gelukt!

Van tevoren hebben we heel wat spullen ingekocht. Zoals snoepjes, koekjes, yoghurt (soort ijsje) en drinken. Ook hebben we gezorgd voor avond eten voor alle kinderen. Dit was rijst met spaggeti kip en saus. Naast al het eten hebben we veel gedanst en we hadden een DJ!! Met 2 grote boxen, kwamen ze op onze binnenplaats. Het was super leuk en de kinderen waren heel enthousiast aan het dansen! Echt tof om hun te zien dansen, want geloof me, dat kunnen ze heel goed. :)

De volgende dag gingen de kinderen weer terug naar suluya. Heel gek dat je je dan beseft dat je ze heel lang niet meer gaat zien. En vooral hopen dat alles goed met ze gaat, want dat boeit me vrij veel bij deze kinderen!

Voordat we gingen kregen we nog een cadeau van onze huismoeder. Een ghaneese jurk en een doek. Echt super lief!

En toen brak het toch echt aan dat we moesten gaan.. dag zeggen tegen onze huismoeder en tegen de kinderen die hier bleven en daarna bij het winkeltje bij familie en onze huisvader. Gedag zeggen was best moeilijker en jammer. Ik zal deze plek zeker missen, ik hoop dat alles goed zal verlopen en dat de kinderen hier snel zullen zijn. Het was een bijzondere en leerzame tijd hier. Heb het echt heel erg naar mijn zin gehad. Zeker blij met alles wat we hier hebben kunnen doen en zal het nooit vergeten.

Om 2 uur werden we opgehaald met de bakmotor en vertrokken we (toevallig samen met een andere Zweedse vrijwilliger uit het dorpje) naar walewale, hier stapte we op de bus. Rond 6 uur sochtends kwamen we in accra weer aan. Hier werden we weer opgehaald door Dennis en William (twee jongens van mijn organisatie) en werden we gebracht naar Tinas huis.

Echt heel gek om weer terug te zijn in het zuiden. Het is hier zo anders dan het noorden. Een stuk drukker, groter en welvarender. Heel gek allemaal.

Zondag had ik een bruiloft, een vriend ging trouwen met iemand uit canada. Helaas was de vrouw er zelf niet! Was inderdaad een beetje gek. Ze was ziek geworden op het vliegveld waardoor ze niet meer kon komen. Ze heeft haar vlucht omgeboekt, maar het was niet optijd voor de bruiloft. Mass (die jongen) is moslim, volgens zijn traditie kun je een bruiloft zeker niet meer veranderen qua datum. Dus dan maar zonder bruid, de bruiloft was dus wel gewoon zondag en wanneer zij dan komt hoeven ze alleen maar te tekenen.

Aangezien die vrouw dus ook blank was dachten volgens mij redelijk veel dat ik de bruid was of iemand die bij haar hoorde. Dit maakte het best ongemakkelijk haha. Ik moest namelijk erg vaak op de foto en ze vonden me echt helemaal geweldig (of omdat ik de enige blanke was). Het was zeker een ervaring, leuk om een bruiloft hier mee te hebben gemaakt en het was erg gezellig.

Na de bruiloft ben ik opgehaald door mijn organisatie en Nina. Vervolgens zijn we naar het vliegveld gegaan om Nina af te zetten en hebben we afscheid genomen van 6 maanden bij elkaar te zijn in Ghana. Vervolgens hebben we gewacht op het vliegveld, er kwamen namelijk 2 nieuwe vrijwilligers aan. 1 oud vrijwilliger uit Zweden en een nieuwe uit Nederland. Dit meisje uit Nederland, Dieuwertje, gaat naar het zelfde project als waar ik net vandaan kom uit het noorden! Erg blij en leuk dat er nu al een nieuwe vrijwilliger hier komt om het project van helpingsuluya door te zetten! En erg leuk dat ik haar dus nog zie.

Omdat ik woensdag heel vroeg al vertrek heb ik besloten om maandag en dinsdag bij Tina te blijven en mee te doen met de introductie dagen van dieuwertje en marjolein.

Maandag zijn we naar de stad accra geweest, rond gereden en naar de artmarkt en de normale markt gegaan. Ondertussen hebben Dennis en William een nieuwe vrijwilliger (marjolein) opgehaald bij het vliegveld en kwam zij daarna ook met ons mee terug naar Tinas huis. Dinsdag zijn we maar westhill en naar krokrobite! Het strand:). Echt super leuk om hier weer te zijn.

De laatste dagen weer terug in het zuiden waren erg gek, zo anders weer. Wel was het erg leuk om alles weer te zien en het was erg gezellig met de nieuwe vrijwilligers en Dennis, william en tina. Dinsdag op woensdag snachts hebben william en Dennis me naar het vliegveld gebracht. Op het vliegveld ging alles erg soepel. Hoefde haast niets zelf te doen haha. Waren gelijk genoeg mannen die meteen wouden helpen. Wel gemakkelijk als blanke vrouw haha. Toen ik eenmaal echt in het vliegtuig zat, had ik het er iets moeilijker mee dan verwacht om te vertrekken uit ghana. (De stuwadoors zijn ook daarna nog 4 x langs gekomen om te vragen hoe het gaat haha echt lief). Ik heb hier 6 zulke leuke maanden gehad, heel veel gezien, gedaan, geleerd, nieuwe vrienden gemaakt en zoveel mooie ervaringen. Het was echt een hele leuke tijd hier en ik ga het echt heel erg missen.

Ik zit nu op het vliegveld in cassablanca. Had hier een tussenstop van 13 uur dus ben door de stad naar verschillende plekken gegaan. Nu bijna in het vliegtuig opweg naar Gambia. Op naar een nieuw avontuur :)

Xx Ilse